Strategisch groeien als sociale onderneming
Sfeer, participatie, goede en eerlijke producten, inclusiviteit en sociale activiteiten. Dat zijn de pijlers van De Boshalte. Een plek waar ieder mens zichzelf kan en mag zijn en iedereen zich gewaardeerd voelt. Om haar sociale onderneming voort te kunnen zetten moest oprichtster Stefanie Caton flink buiten haar comfortzone stappen. Hoe heeft ze dit aangepakt?
14 december 2021
“Met mijn schoonvader kwam ik vaak bij fietsverhuur De Boshalte, gelegen aan de ingang van het Amsterdamse bos. Toen de eigenaar aangaf ermee te willen stoppen haakte dat aan bij mijn plan een nieuwe bestemming te geven aan mijn carrière. Ik ben 28 jaar gezinstherapeut geweest bij het GGZ, nu werd het tijd om die kennis en vaardigheden in te zetten op mijn manier.”
Stefanie Caton. Foto: UWV/Rolinda Windhorst
Tijd om de kennis en vaardigheden in te zetten op mijn manier.
Sociaal en gastvrij
De Boshalte werd in de acht jaar dat we nu bestaan precies de plek die het in mijn ogen moest worden: een plek waar mensen bij elkaar kunnen komen, waar iedereen zich thuis voelt. We hebben een terras met kiosk en een palviljoen waar onder andere de beste koffie van Amsterdam geschonken wordt. We zijn Erkend Leerbedrijf en leiden mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt op en hebben een fietswerkplaats nieuw leven in geblazen.
Het is een plek waar ouderen de eenzaamheid van zich af kunnen schudden en waar kinderen vrij en creatief buiten kunnen spelen, waar we workshops en activiteiten organiseren. Het is een no-label plaats waar iedereen opgeleid kan worden en iedereen welkom is.
In 2018 werd Stichting De Boshalte opgericht. Om ons maatschappelijk werk kracht bij te zetten heb ik mij – met een beurs van fonds CCHO – aangemeld voor de Leergang Sociaal Ondernemen.
Upscaling, dat is toch niets voor ons?
Zaadje geplant
Vanaf de eerste dag werden we hard aan het werk gezet, maar al op de tweede dag werd er een belangrijk zaadje bij mij geplant. Op die dag stond Pieter van Osch voor de groep. Hij vertelde over de Rockefeller Habits methode, oftewel: upscaling. Dat stond mijlenver buiten mijn comfortzone. Want upscaling, dat is toch helemaal niets voor ons? Hoe gaan we dat vormgeven bij De Boshalte?
Maar toch… Het liet mij niet los. Pieters verhaal is als een rode draad door de rest van de weken gelopen. Op een gegeven moment merkte ik dat ik toch de lineaal langs de organisatie ging leggen: waar kan ik upscalen, wie zijn mijn stakeholders, wie zijn mijn klanten en waar zitten ze?’ Netwerken doe ik al. Op het terras, in gesprek met de mensen. We worden regelmatig door de media benaderd, wat mooie free publicity oplevert. De gemeente heeft ons bovendien benaderd met het aanbod een tweede locatie te zoeken zodat we ons initiatief kunnen uitbreiden.
De rode draad werd een dikke, rode stip op de horizon. We zijn nu plannen aan het maken voor een tweede locatie waar we een sociale bakkerij kunnen starten, gerund door de bakker die in het eerste jaar voor de taartjes op het terras zorgde. Het wordt ook een plek waar we mensen met afstand tot de arbeidsmarkt opleiden en opleidingen hospitality aanbieden aan bijvoorbeeld ROC’s en horeca-ondernemingen uit de stad. En niet onbelangrijk: het wordt de locatie van onze barista opleiding.
Zelfreflectie
Voor mij als gezinstherapeut voelde het verhaal van Oscar Westra van Holthe als een warm bad. De methode van de gezinsopstelling was mij al bekend, maar het was heerlijk daar weer mee bezig te zijn. Ik vind het heel goed dat deze methodiek isopgenomen in het curriculum. Het is ontzettend waardevol voor alle organisaties, of er nu twee of tweehonderd mensen werken.
Je bent niet de enige die af en toe met de beperkte 24 uur in een dag worstelt.